Woorden bij de schikking bij het gedenken n.a.v. van het overlijden
van Rinus Boogert, Jeanet Bolle en Jean Soeters.
Zie je het zitten om een schikking te maken voor de dienst van gedenken
zo vroeg de ds. mij afgelopen week.., het beantwoorde ook mijn gevoelen en gedachte.
Verdriet, pijn, herinneringen en hoop zijn geprobeerd weer te geven in deze schikking.
Behalve de wit gekleurde bloemen die duiden op een nieuw begin, nieuw leven, zien we ook gekleurde bloemen die symboliseren hoe Rinus, Jeanet en Jean het leven kleur hebben gegeven.
Hoe zij er waren ieder op hun eigen manier met u als direkt betrokken familie, met ons als gemeente, waaraan jullie maar ook wij mooie en waardevolle herinneringen hebben.
In de schikking staat de boogvorm voor een roep om hulp en nabijheid in het verdriet en gemis van deze lieve mensen.
Daarom duidt het ook op omarmen, omhelzen, het er zijn van warme en betrokken mensen om u heen, die willen delen in dit verdriet.
Want ook daarvoor hebben wij onze handen en armen,
om als het koud wordt om ons hart, elkaar te verwarmen.
Die warmte hebben we nodig want de witte en iets geurende bloemen van de meidoorn vertolken het fleurige van het leven, maar de doorns geven aan dat het leven ook stekelig kan zijn.
De bloemen komen uit de kas maar ook vanuit de tuin en het veld
van het vergeetmeniet tot het fluitekruid getuigen ze van Gods zorg mens en dier.
Gods blijvende zorg en trouw in leven en sterven - gesymboliseerd in de altijd groen blijvende hedera wat om de schikking heen ligt.
Daarom naast de orchideeën die Jeanet koesterde, het fluitenkruid waar Jean zo bijzonder van kon genieten, de tulpen met de bloembladeren omhoog gericht als een gebed, zoals Rinus het zei, in een moeilijk situatie in zijn leven: “bluuve kloppen, bluuve rammele aan Gods deur”
Als geloofsgemeenschap geloven en belijden we toch dat God helpt en draagt door moeilijke tijden heen! Hij geeft licht in onze pijn, vragen en duisternis.
Zoals Gez 447 van William Cowper het verwoord:
Wat Hij bedoelt, dat rijpt tot zin,
wordt klaar van uur tot uur.
De knop is bitter, is begin,
de bloem wordt licht en puur.
Hoe blind vanuit zichzelve is,
het menselijk gezicht,
Godzelf vertaalt de duisternis
in eind’lijk eeuwig licht….
